संसार संसार....

काही दिवसानंतर मला वाटायला लागले की कुठल्यातरी जेल मध्ये आली आहे. आम्ही एकत्र असून एकत्र नव्हतो. हे त्यांच्या नावाप्रमाणेच निरस आहेत. कुठल्याच गोष्टीत आवड नाही. फिरणे, मौज मज्जा हे त्यांच्या शब्दकोशात नव्हते. त्यांना ज्या गोष्टी मनात वाटायच्या तेच करायचे. एखदयाला काही आवडत नसतील तर आपण त्यांच्या आवड निर्माण करु शकतो. पण मी प्रयत्न केला तर त्यांना आवडत नसे. त्यांचा स्वभाव माझ्या पूर्ण विरुध्द आहे. तरी मी स्विकारून घेतला.

त्यांच्या बद्दल काही चांगल्या गोष्टीपण आहेत त्या म्हणजे त्यांची Teaching खुप छान आहे आणि ते खुप हुशार आहेत.. कुठलीही अडचण असो त्याचे solution त्यांच्याकडे तयार असते. Health बदृल त्यांना खुप माहीती आहे. मला वाटत होते माझ्या सर्व Problems चे solutions
त्यांच्याकडे मिळतील पण काही अडचणी अशा आहेत की त्याचे निराकरण अजून झाले नाही.

लग्नानंतर आम्ही बाहेर फिरायला गेलो ते पण त्यांच्या मावशीनी जायला सांगितले म्हणून. मला सगळ समजत होते वेगळेच वाटत होते. मनातून खूप खचून गेली होती. त्यांचा स्वभाव मला समजायला लागला होता. मला त्यांच्या वागण्याचा राग यायचा मग माझी चिडचिड वाढत होती. मग मी त्यांना बोलायची नाही आणि माझ्या ह्या स्वभावाला ते हेकड म्हणायचे. कस असतं ना “समोरच्यांनी कस वागलं तरी घरच्या सुनांनी चांगलच वागायला पाहिजे ” नाही तर ती मुलगी बरोबर नाही असे म्हटले जाते.

असाच आमचा संसार सुरु होता.